Το 6ο συλλογικό διαδικτυακό Εργαστήρι γραφής των εκδόσεων Παράξενες Μέρες ξεκίνησε. Για έκτη φορά από το 2013 αρχίζουμε την περιπέτεια της συλλογικής εργασίας με τελικό προορισμό ένα βιβλίο αλλά ουσιαστικό προορισμό να εξερευνήσουμε την γραφή και να γίνουμε λίγο καλύτεροι συγγραφείς μέσα από την κοινή μας δουλειά.
Για άλλη μια φορά το Εργαστήρι ξεκινάει το Νοέμβριο και θα ολοκληρωθεί εκτός απροόπτου το Μάιο όταν και θα κλείσει ο δεύτερος κύκλος. Μια νέα ομάδα αρχίζει το ταξίδι της με αισιοδοξία και καλή διάθεση. Μαζί μας δύο συγγραφείς που ολοκλήρωσαν πέρυσι (έπειτα από περίπου δύο χρόνια) το 4ο ταξίδι και συμμετείχαν στην έκδοση του μυθιστορήματος «Οι Συγκάτοικοι»! Η Κατερίνα Αλεξίου και η Ευγενία Ασλανίδου είναι ξανά μαζί μας για να μοιραστούν για άλλη μια χρονιά τις εμπειρίες του διαδικτυακού μας ταξιδιού.
Γράφουμε ιστορίες λοιπόν με συντονιστή τον Γρηγόρη Παπαδογιάννη και συνεργαζόμενες συγγραφείς την Αντριάνα Μίνου (ποίηση) και την Μηλέβα Αναστασιάδου (σύντομα διηγήματα)!!
τώρα το πιο παραγωγικό σε εκδόσεις βιβλίων. Εκεί συμμετείχαν ο Αντώνης Τσιρικούδης που τώρα είναι πλέον μέλος της ομάδας των εκδόσεων αλλά και βασικό (και ιδρυτικό) μέλος του φεστιβάλ της άμμου. Το 2016 κυκλοφορήσαμε την (πρώτη του) συλλογή διηγημάτων του «Εκεί που δεν το περιμένεις», ένα από τα πιο καλοτάξιδα ως τώρα βιβλία μας, με εξώφυλλο του ζωγράφου Μάθιου Χάλπιν. Είχε προηγηθεί βέβαια η γνωριμία μας με τη δουλειά του συγγραφέα μέσα από τις διακρίσεις του σε αρκετούς διαγωνισμούς μας. Ο Αντώνης Τσιρικούδης στην αρχή του νέου έτους θα παρουσιάσει στο Ηράκλειο το πρώτο του μυθιστόρημα – που θα εκδοθεί από τις Παράξενες Μέρες!
Στο ίδιο εργαστήρι όμως συμμετείχε και η Γεωργία Μαμά, 
με την οποία ξεκινήσαμε επίσης μια συνεργασία που διαρκεί ακόμη αφού η συγγραφέας πέρα από το ότι μας εμπιστεύτηκε τα δύο πρώτα της βιβλία (κατά σύμπτωση ήταν η πρώτη που συμμετείχε για δεύτερη φορά σε Εργαστήρι) παραμένει κομμάτι της οικογένειας του eyelands συμμετέχοντας στην ομάδα που ψηφίζει κάθε καλοκαίρι για τα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού. Η Γεωργία Μαμά εμφανίστηκε λοιπόν για πρώτη φορά επίσημα στη λογοτεχνία με το βιβλίο Χρυσόσκονη στη σκιά μου (συλλογή διηγημάτων) το 2015, με εξώφυλλο του ζωγράφου (και ποιητή) Δημήτρη Τούλιου και δύο χρόνια μετά μας παρουσίασε το μυθιστόρημα «Το ημερολόγιο μιας κατάδυσης». Η Γεωργία Μαμά ήταν επίσης κοντά μας στα τρία φεστιβάλ της Άμμου από το 2017 και μετά.
Στο ίδιο Εργαστήρι όμως υπήρχε και έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του ο Θωμάς Μυλωνάς ένας συγγραφέας που είχε μέχρι και το 2017 τις περισσότερες διακρίσεις από οποιονδήποτε άλλον στους διαγωνισμούς του eyelands με αποκορύφωμα το Μεγάλο Βραβείο για το ελληνικό τμήμα στο διαγωνισμό διηγήματος του 2017. Η έκδοση βιβλίου του από τις Παράξενες Μέρες περίμενε απλώς το πλήρωμα του χρόνου και αυτό έγινε πραγματικότητα το 2018 με την συλλλογή αφηγημάτων «Μεταξύ συρμού και αποβάθρας». Στο πρώτο Εργαστήρι ήταν επίσης ο Χρήστος Καραντωνίου, η νουβέλα του οποίου «Προσοχή στη Μάγισσα» πρόκειται να εκδοθεί την άνοιξη του 2020 από τις Παράξενες Μέρες.
τερο Εργαστήρι συμμετείχε όπως αναφέραμε η Γεωργία Μαμά αλλά εκεί ήταν και ο Απόστολος Λαγαρίας (που τον γνωρίσαμε και ως μουσικό στα τρία πρώτα φεστιβάλ της Άμμου) ο οποίος το 2017 κυκλοφόρησε μέσα από τις Παράξενες Μέρες το βιβλίο του Η γάτα του Άρνολντ που είχε στο εξώφυλλο πίνακα της ζωγράφου Δήμητρας Τσιριγώτη.
Το Εργαστήρι είναι διαδικτυακό -αν και προβλέπονται συναντήσεις της ομάδας μέσα στη χρονιά- άρα μπορούν να συμμετέχουν συγγραφείς από όλη την Ελλάδα ή από οπουδήποτε στον κόσμο όπως έχει γίνει στο παρελθόν.
Το 6ο Συλλογικό Εργαστήρι ξεκινάει στις 2 Νοεμβρίου. Δηλώστε συμμετοχή μέχρι 29 Οκτωβρίου και μπείτε στην ομάδα που θα ξεκινήσει! Η επιλογή θα γίνει μετά από τις δυο πρώτες διαδικτυακές συναντήσεις, στις 2 και 4 Νοεμβρίου. Είναι ένα ταξίδι που θα ολοκληρωθεί σε δύο κύκλους, από το Νοέμβριο του 2019 μέχρι το Μάιο του 2020 με ένα βιβλίο που θα εκδοθεί από τις Παράξενες Μέρες!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
Στο δεύτερο εργαστήρι τα πράγματα ήταν πιο απλά και πιο ξεκάθαρα τουλάχιστον από την πλευρά μου. Όχι ότι με βοήθησε αυτό στο τρίτο Εργαστήρι – το μόνο που για διάφορους λόγους δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον κύκλο του με ένα βιβλίο. Αυτά συμβαίνουν όμως. Άλλωστε, το επαναλαμβάνουμε συνέχεια, το βιβλίο δεν είναι αυτοσκοπός.
Ξεκίνησα την προηγούμενη εβδομάδα να γράφω κάποια πράγματα για το Εργαστήρι. Δεν είμαι σίγουρος ότι εξήγησα όσο χρειαζόταν πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το Εργαστήρι. Υπάρχει ένα στοιχείο του που μοιάζει κάπως αντιφατικό. Συλλογικό Εργαστήρι Συγγραφής.
Στον δεύτερο κύκλο η μορφή της δουλειάς αλλάζει. Ξεκινάμε από μια ιδέα που θα υπερισχύσει με ψηφοφορία των υπόλοιπων και με βάση αυτή την ιδέα αρχίζει η διαδικασία της συγγραφής ενός βιβλίου. Πώς παίρνουμε τις αποφάσεις; Με ψηφοφορία! Αποφασίζει η ομάδα ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε. Και δουλεύει αυτό το πράγμα; Κι όμως δουλεύει! Φυσικά υπάρχουν στη διαδρομή αυτή διαφωνίες και μικρές συνήθως απογοητεύσεις για τις ιδέες που μένουν στην άκρη για τον τρόπο γραφής που δεν μπορεί να εκφράσει απόλυτα την προσωπικότητα ενός μόνο συγγραφέα. Είναι ένα αρκετά δύσκολο και ευαίσθητο κομμάτι της πορείας μας στο οποίο όμως υπάρχει μια ανταμοιβή: τα γραπτά μας αποκτούν αναγνώστες που με καλή πρόθεση πάντα και με γνώμονα ένα κοινό σκοπό και τις απαιτήσεις που έχει ένα κείμενο που θα γίνει βιβλίο, κρίνουν, επιδοκιμάζουν ή αντιτίθενται σε κάποια πράγματα. Για κάθε συγγραφέα όλοι οι υπόλοιποι γίνονται ένας καθρέφτης μέσα από τον οποίο μπορούμε να δούμε αντικειμενικά τι έχουμε γράψει και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτά που –για όποιον μπορεί να εντάξει την κριτική βέβαια. Αλλά αν δεν αντέχουμε την κριτική δύσκολα μπορούμε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε δημιουργική προσπάθεια. Αυτή την κριτική πρέπει να την ζητάμε, να την ψάχνουμε να μπορούμε από αυτήν να γίνουμε καλύτεροι. Κανείς δεν έγινε καλύτερος συγγραφέας απλώς επειδή είχε φίλους που υποκλίνονταν μονίμως στο ταλέντο του. Μη σας πω ότι έτσι πολλοί έγιναν χειρότεροι.