Είμαι ο Γρηγόρης Παπαδογιάννης. Συντονίζω το Διαδικτυακό Εργαστήρι των εκδόσεων Παράξενες Μέρες και -για τέταρτη χρονιά- καθώς πλησιάζει η μέρα που θα ξεκινήσουμε, σας στέλνω μια τελευταία υπενθύμιση.
Το Εργαστήρι ονομάζεται Γράφουμε ιστορίες γιατί πραγματικά αυτό κάνουμε, δεν είναι απλώς μια έξυπνη και πιασάρικη ονομασία. Γράφουμε μικρές ιστορίες κι ύστερα μεγαλύτερες κι ύστερα προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα ολόκληρο συλλογικό βιβλίο, Άλλοτε το καταφέρνουμε άλλοτε όχι, αυτό εξαρτάται από την ομάδα που θα δημιουργηθεί κάθε φορά. Δεν είναι υπόσχεση, είναι πρόκληση για την ομάδα που θα φτιάξουμε.
Οι Παράξενες Μέρες έχουν ήδη δημιουργήσει μια ασυνήθιστη ιστορία στο χώρο των εκδόσεων στα τέσσερα και κάτι χρόνια της ύπαρξής τους. Είμαστε διαφορετικοί. Φτιάξαμε από την αρχή μια διαφορετική σχέση με τους συγγραφείς, τυπώσαμε διαφορετικά βιβλία, κινηθήκαμε μέσα στην αγορά με εντελώς διαφορετικούς τρόπους.
Διαφορετικά από τι όμως; Διαφορετικά από όλα αυτά που βλέπαμε για χρόνια γύρω μας, που συμπυκνώνονται σε μια παραδοσιακή εικόνα: Κάποιοι (με μεγάλη αγάπη στη συγγραφή) να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους άλλους (με μεγάλη αγάπη στα λεφτάκια). Δεν μας άρεσε καθόλου αυτή η ανάρμοστη σχέση και προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Και με τις μικρές μας δυνάμεις το πετύχαμε ως τώρα. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η παράξενη πορεία, ξέρουμε σίγουρα ότι κανείς μας δεν θα έχει γίνει πλούσιος στο τέλος της.
Αποδείξαμε ως τώρα (χωρίς να τους ισοπεδώνουμε όλους) ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να φτιάχνεις εκδοτικούς οίκους, υπάρχει δρόμος να κινηθείς ως συλλογικότητα σε μια τέτοια άγρια αγορά, υπάρχει τρόπος να επιβιώσεις (μέχρι εκεί) κυκλοφορώντας «δύσκολα» βιβλία και άγνωστους νέους συγγραφείς.
Αυτό κάνουμε και με το Εργαστήρι. Δημιουργήσαμε ένα τρόπο εργασίας πολύ διαφορετικό από αυτόν που συνηθίζεται. Δεν διαθέτουμε γκλαμουράτα ονόματα (ούτε όμως και βαριεστημένους παντογνώστες) δεν διαθέτουμε συνταγές συγγραφικής διασημότητας σε δέκα απλά μαθήματα (γι’ αυτό και δεν θα έχουμε απογοητευμένους συγγραφείς στο τέλος της χρονιάς) δεν διαθέτουμε γενικά μαγικές συνταγές για ο,τιδήποτε. ΑΛλά κάποιες φορές γίνονται μαγικά πράγματα όπως γράφουμε.
Φτιάχνουμε μια ομάδα, ακολουθούμε ένα δρόμο με ορισμένους κανόνες (γιατί πάντα υπάρχουν κανόνες) εργαζόμαστε συλλογικά αλλά αφήνουμε χώρο στην προσωπικότητα του κάθε συγγραφέα (αρκεί να αντέχει την κριτική) και κυρίως δουλεύουμε (όσοι αντέχουμε, γιατί δεν αντέχουν όλοι) για να βελτιώσουμε το γράψιμό μας. Εργαζόμαστε – όχι σκληρά- αλλά συνεχώς και σταθερά γιατί μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε μια μόνιμη σχέση με το γράψιμο. Αυτό είναι το πρώτο κλειδί για τη συγγραφή. Τα υπόλοιπα -όχι όλα- τα ανακαλύπτουμε στην πορεία.
Αυτή τη χρονιά συνεργάζεται μαζί μας μια από τις πιο σημαντικές συγγραφείς που συναντήσαμε στο δρόμο μας, που πιστεύουμε απόλυτα ότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς της. Είναι η πεζογράφος και ποιήτρια -παρόλο που η γραφή της δεν αντέχει τις ετικέτες – Αντριάνα Μίνου που αυτή την εποχή εκδίδει από τις Παράξενες Μέρες το δεύτερο εξαιρετικό βιβλίο της – το Ονειρωρυχείο.
Αν θέλετε πραγματικά να γράψετε ιστορίες σας περιμένουμε!
Ένα ακόμη Εργαστήρι συγγραφής από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες, το τέταρτο στη σειρά, ολοκληρώνει τον δεύτερο του κύκλο όπως γίνεται κάθε χρόνο με το τέλος της άνοιξης. «Γράφουμε Ιστορίες» σε δύο κύκλους που έχουν από 11 βήματα ο καθένας. Έτσι το ταξίδι που ξεκίνησε το Νοέμβριο φτάνει τώρα σε έναν σταθμό. Τυπικά τελειώνουμε τη δουλειά μας αλλά αυτό δεν είναι ένα τυπικό εργαστήρι. Κι όπως έχει γίνει κάθε φορά εδώ και τέσσερα χρόνια όταν υπάρχει λόγος …συνεχίζουμε. Ο λόγος είναι κάθε φορά το συλλογικό βιβλίο και ελπίζουμε ότι θα το καταφέρουμε, όπως έγινε με το πρώτο εργαστήρι, όπως έγινε με το δεύτερο εργαστήρι και όπως δεν έγινε με το τρίτο εργαστήρι – δεν μπορείς να τα καταφέρνεις πάντα, ένα συλλογικό βιβλίο δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά.
Να λοιπόν που και το δεύτερο εργαστήρι ολοκλήρωσε το ταξίδι του. Έπειτα από δύο χρόνια συλλογικής δουλειάς φτάσαμε στην …κατάρρευση!
