Πέμπτο και τελευταίο ταξίδι για το συλλογικό εργαστήρι »Γράφουμε Ιστορίες» από τις παράξενες μέρες με συντονιστή τον Γρηγόρη Παπαδογιάννη με τη συνεργασία της Αντριάνας Μίνου. Οι επιβάτες του εφετινού ταξιδιού θα περάσουν ένα δοκιμαστικό διάστημα για δύο εβδομάδες κι έπειτα θα συνεχίσουμε ελπίζοντας κι αυτή τη φορά να ολοκληρώσουμε τη δουλειά μας με ένα ωραίο βιβλίο. Στο μεταξύ η περυσινή ομάδα ολοκληρώνει αυτές τις μέρες τη δεύτερη και τελική γραφή του άτιτλου ακόμη μυθιστορήματος που φτιάχτηκε από το τέταρτο εργαστήρι.
Καλή συνέχεια και Καλή αρχή!
Advertisements
Στο δεύτερο εργαστήρι τα πράγματα ήταν πιο απλά και πιο ξεκάθαρα τουλάχιστον από την πλευρά μου. Όχι ότι με βοήθησε αυτό στο τρίτο Εργαστήρι – το μόνο που για διάφορους λόγους δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον κύκλο του με ένα βιβλίο. Αυτά συμβαίνουν όμως. Άλλωστε, το επαναλαμβάνουμε συνέχεια, το βιβλίο δεν είναι αυτοσκοπός.
Ξεκίνησα την προηγούμενη εβδομάδα να γράφω κάποια πράγματα για το Εργαστήρι. Δεν είμαι σίγουρος ότι εξήγησα όσο χρειαζόταν πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το Εργαστήρι. Υπάρχει ένα στοιχείο του που μοιάζει κάπως αντιφατικό. Συλλογικό Εργαστήρι Συγγραφής.
Στον δεύτερο κύκλο η μορφή της δουλειάς αλλάζει. Ξεκινάμε από μια ιδέα που θα υπερισχύσει με ψηφοφορία των υπόλοιπων και με βάση αυτή την ιδέα αρχίζει η διαδικασία της συγγραφής ενός βιβλίου. Πώς παίρνουμε τις αποφάσεις; Με ψηφοφορία! Αποφασίζει η ομάδα ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε. Και δουλεύει αυτό το πράγμα; Κι όμως δουλεύει! Φυσικά υπάρχουν στη διαδρομή αυτή διαφωνίες και μικρές συνήθως απογοητεύσεις για τις ιδέες που μένουν στην άκρη για τον τρόπο γραφής που δεν μπορεί να εκφράσει απόλυτα την προσωπικότητα ενός μόνο συγγραφέα. Είναι ένα αρκετά δύσκολο και ευαίσθητο κομμάτι της πορείας μας στο οποίο όμως υπάρχει μια ανταμοιβή: τα γραπτά μας αποκτούν αναγνώστες που με καλή πρόθεση πάντα και με γνώμονα ένα κοινό σκοπό και τις απαιτήσεις που έχει ένα κείμενο που θα γίνει βιβλίο, κρίνουν, επιδοκιμάζουν ή αντιτίθενται σε κάποια πράγματα. Για κάθε συγγραφέα όλοι οι υπόλοιποι γίνονται ένας καθρέφτης μέσα από τον οποίο μπορούμε να δούμε αντικειμενικά τι έχουμε γράψει και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτά που –για όποιον μπορεί να εντάξει την κριτική βέβαια. Αλλά αν δεν αντέχουμε την κριτική δύσκολα μπορούμε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε δημιουργική προσπάθεια. Αυτή την κριτική πρέπει να την ζητάμε, να την ψάχνουμε να μπορούμε από αυτήν να γίνουμε καλύτεροι. Κανείς δεν έγινε καλύτερος συγγραφέας απλώς επειδή είχε φίλους που υποκλίνονταν μονίμως στο ταλέντο του. Μη σας πω ότι έτσι πολλοί έγιναν χειρότεροι.
Το 5ο Συλλογικό Εργαστήρι ξεκινάει στις 5 Νοεμβρίου. Δηλώστε συμμετοχή μέχρι το τέλος του Οκτώβρη και μπείτε στην ομάδα που θα ξεκινήσει! Η επιλογή θα γίνει μέσα στις δυο πρώτες εβδομάδες.
Ένα ακόμη Εργαστήρι συγγραφής από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες, το τέταρτο στη σειρά, ολοκληρώνει τον δεύτερο του κύκλο όπως γίνεται κάθε χρόνο με το τέλος της άνοιξης. «Γράφουμε Ιστορίες» σε δύο κύκλους που έχουν από 11 βήματα ο καθένας. Έτσι το ταξίδι που ξεκίνησε το Νοέμβριο φτάνει τώρα σε έναν σταθμό. Τυπικά τελειώνουμε τη δουλειά μας αλλά αυτό δεν είναι ένα τυπικό εργαστήρι. Κι όπως έχει γίνει κάθε φορά εδώ και τέσσερα χρόνια όταν υπάρχει λόγος …συνεχίζουμε. Ο λόγος είναι κάθε φορά το συλλογικό βιβλίο και ελπίζουμε ότι θα το καταφέρουμε, όπως έγινε με το πρώτο εργαστήρι, όπως έγινε με το δεύτερο εργαστήρι και όπως δεν έγινε με το τρίτο εργαστήρι – δεν μπορείς να τα καταφέρνεις πάντα, ένα συλλογικό βιβλίο δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά.